آیه ۸۴ - سوره توبه

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- محمّدبن‌مهاجر از مادرش امّ‌سلمهًْ نقل می‌کند که گفت: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که می‌فرمود: «هرگاه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بر مرده‌ای نماز می‌خواند [ابتدا] تکبیر می‌گفت و تشهّد می‌خواند سپس تکبیر می‌گفت و بر پیامبران (درود می‌فرستاد سپس تکبیر می‌گفت و برای مؤمنان دعا می‌کرد سپس تکبیر چهارم را می‌گفت و برای مرده دعا می‌کرد سپس تکبیر می‌گفت و رو برمی‌گرداند (نماز را به پایان می‌برد). وقتی که خداوند عزّوجلّ او را از نمازخواندن بر بدن منافقان نهی کرد، [این‌گونه بر آن‌ها نماز می‌خواند]؛ تکبیر می‌گفت و تشهّد می‌خواند سپس تکبیر می‌گفت و بر پیامبران (درود می فرستاد سپس تکبیر می‌گفت و برای مؤمنان دعا می‌کرد سپس تکبیر چهارم را می‌گفت و رو برمی‌گرداند و برای مُرده دعا نمی‌کرد».

امام عسکری (علیه السلام)- احمدبن‌محمّد بن‌مطهر می‌گوید: یکی از یاران و اصحاب نامه‌ای برای امام عسکری (علیه السلام) نوشت. او از اهالی جبل (همدان) بود. در نامه سؤال کرده بود: «آیا ما می‌توانیم کسانی را که واقفی مذهب هستند و در امامت حضرت موسی‌بن‌جعفر (علیه السلام) توقّف کرده‌اند را دوست داشته باشیم، یا باید از ایشان تبرّی نماییم و بیزار باشیم»؟ حضرت در جواب نوشت: «دلت به حال عمویت می‌سوزد؟ خدا عمویت را رحمت نکند و از او بیزار باشد! من از آن‌ها بیزارم تو نیز از آن‌ها کناره بگیر. به عیادت مریضشان نرو و تشییع جنازه‌ی ایشان را نکن و هرگز بر مرده آن‌ها نماز نخوان. کسی که امامی را به امامت بپذیرد که امام نباشد، با کسی که منکر امامی شود که از طرف خدا به امامت تعیین شده، مساویست! او مثل همان کسی است که برای خدا شریک قائل است و معتقد به سه خدا است. کسی که امامت امام آخر را منکر باشد، مثل کسی است که امامت امام اوّل ما را منکر شود و کسی که دیگری را به تعداد ائمّه (اضافه نماید، مثل کسی است که یکی از امامان را قبول نداشته باشد». سؤال‌کننده اطّلاع نداشت که عمویش واقفی مذهب است. امام (علیه السلام) بدین‌وسیله به او اطلاع داد که عمویت دارای چنین اعتقادی است».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- روایت شده که پیامبر (صلی الله علیه و آله) پیش از آنکه از اقامه‌ی نماز بر منافقان نهی شود، بر عبدالله‌بن‌ابیّ نماز گزارد و پیراهنش را بر او پوشانید. و گفته شده است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) قصد داشت تا بر او نماز گزارد، ولی جبرئیل لباس او را گرفت و این آیه را بر او قرائت کرد: لا تُصَلِّ عَلی أَحَدٍ مِنْهُمْ ماتَ أَبَداً. و در روایت است که به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) گفته شد: «چرا پیراهنت را به‌سوی او فرستادی تا در آن کفن گردد، درحالی‌که او فردی کافر است»؟ حضرت فرمود: «پیراهن من هیچ سودی به حال او در برابر خدا ندارد و من به خداوند امیدوار هستم که به خاطر این کار، مردمان بسیاری به اسلام وارد شوند». و روایت است که هزار نفر از خزرج هنگامی‌که دیدند او (عبداللّه‌بن‌ابی) به پیراهن رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شفاعت می‌جوید، اسلام آوردند. این را زجاج آورده است. ولی اکثریّت درباره‌ی این روایت گفتند که به این معنی است که بر او نماز نگزارد.