الصّادق (علیه السلام)- اقْرَءُوا سُورَهًَْ الْفَجْرِ فِی فَرَائِضِکُمْ وَ نَوَافِلِکُمْ فَإِنَّهَا سُورَهًٌْ لِلْحُسَیْنِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) مَنْ قَرَأَهَا کَانَ مَعَ الْحُسَیْنِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ فِی دَرَجَتِهِ مِنَ الْجَنَّهًِْ إِنَ اللهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ.
امام صادق (علیه السلام)- سوره‌ی فجر را در نمازهای واجب و نافله‌ی خود بخوانید که آن سوره برای حسین‌بن‌علی (علیه السلام) است. هرکه آن را بخواند، در روز قیامت همراه حسین (علیه السلام) و هم رتبه‌ی او در بهشت خواهد بود. که خداوند، توانا و حکیم است.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ هَذِهِ السُّورَهًَْ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ بِعَدَدِ مَنْ قَرَأَهَا وَ جَعَلَ لَهُ نُوراً یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ مَنْ کَتَبَهَا وَ عَلَّقَهَا عَلَی وَسَطِهِ وَ جَامَعَ زَوْجَتَهُ حَلَالًا رَزَقَهُ اللَّهُ وَلَداً ذَکَراً قُرَّهًَْ عَیْنٍ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره را بخواند، خداوند به شمار قرائت‌کنندگان این سوره، گناهانش را می‌آمرزد و در قیامت، نوری برایش قرار می‌دهد. و هرکه آن را بنویسد و به کمر خود بیاویزد و به حلال با همسرش بیامیزد، خداوند، پسری را بهره‌ی او می گرداند که نور چشم او باشد.
آیه وَ الْفَجْرِ [1]
به سپيده‌دم سوگند.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- إِنَّ الْفَجْرَ هُوَ الصُّبْحُ الْمَعْرُوفُ فَهُوَ انْفِجَارُ الصُّبْحِ الصَّادِقِ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَجر همان صبحِ معروف و انفجارِ صبحِ صادق و صبح کاذب است.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ جَابِر (رحمة الله علیه) عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قَوْلُهُ تَعَالَی وَ الْفَجْرِ هُوَ الْقَائِمُ (عجل الله تعالی فرجه الشریف).
امام صادق (علیه السلام)- جابر از امام جعفر صادق (علیه السلام) روایت کرده است که ایشان فرمود: «در کلام خداوند عزّوجلّ: وَ الْفَجْر حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است».
الباقر (علیه السلام)- یَا جَابِرُ (رحمة الله علیه)! وَ الْفَجْرِ جَدِّی.
امام باقر (علیه السلام)- امام باقر (علیه السلام) در تفسیر آیه: وَ الْفَجْرِ وَ لَیالٍ عَشْرٍ، فرمود: «ای جابر (رحمة الله علیه) منظور از وَ الْفَجْر جدّم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می‌باشد».
آیه وَ لَيالٍ عَشْرٍ [2]
و به شب‌هاي دهگانه
علیّبنابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ لَیالٍ عَشْرٍ قَالَ: عَشْرُ ذِی الْحِجَّهًِْ.
علیّبنابراهیم (رحمة الله علیه)- و الْفَجْرِ* وَ لَیَالٍ عَشْرٍ منظور شب های دهگانه‌ی ذی‌الحجّه است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ لَیالٍ عَشْرٍ قَالَ: عَشْرُ الْأَضْحَی.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- منظور از وَ لَیالٍ عَشْر، دهه‌ی اوّل ذی‌الحجّه است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ قِیلَ: هِیَ الْعَشَرَهًُْ الْأَوَاخِرُ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- گفته شده آن ده شب آخر ماه رمضان است.
الصّادق (علیه السلام)- وَ الْفَجْرِ جَدِّی وَ لَیالٍ عَشْرٍ عَشْرَهًُْ أَئِمَّهًْ (علیهم السلام).
امام صادق (علیه السلام)- و الْفَجْرِ جدّم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است و وَلَیَالٍ عَشْرٍ ده امام (علیهم السلام) بعد از او هستند.
آیه وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ [3]
و به زوج و فرد،
الصّادق (علیه السلام)- وَ الشَّفْعِ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ فَاطِمَهًُْ (سلام الله علیها) وَ الْوَتْرِ هُوَ اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ.
امام صادق (علیه السلام)- وَ الشَّفْعِ امیرالمؤمنین (علیه السلام) با فاطمه (سلام الله علیها) است. وَ الْوَتْرِ خدای یکتا است که شریکی ندارد.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- الشَّفْعُ الْحَسَنُ (علیه السلام) وَ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) وَ الْوَتْرُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِین (علیه السلام).
علیّبنابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ الشَّفْعِ امام حسن و امام حسین (علیها السلام) هستند. وَ الْوَتْرِ امیرالمؤمنین (علیه السلام) است.
الباقر (علیه السلام)- وَ الشَّفْعِ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِین (علیه السلام) وَ الْوَتْرِ اسْمُ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف).
امام باقر (علیه السلام)- وَ الشَّفْعِ امیرالمومنین (علیه السلام)، وَ الْوَتْرِ اسم امام قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
الصّادق (علیه السلام)- الشَّفْعُ هُوَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ الْوَتْرُ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ عَزَّوَجَلَّ.
امام صادق (علیه السلام)- الشَّفْعُ (جفت)، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) می باشد و الْوَتْرُ (طاق) خداوند یگانه و چیره عزّوجلّ است.
الصّادق (علیه السلام)- الشَّفْعُ الرَّکْعَتَانِ وَ الْوَتْرُ الْوَاحِدَهًُْ الَّتِی یَقْنُتُ فِیهَا وَ قَالَ یُسَلِّمُ مِنَ الرَّکْعَتَیْنِ وَ یَأْمُرُ إِنْ شَاءَ وَ یَنْهَی وَ یَتَکَلَّمُ بِحَاجَتِهِ وَ یَتَصَرَّفُ فِیهَا ثُمَّ یُوتِرُ بَعْدَ ذَلِکَ بِرَکْعَهًٍْ وَاحِدَهًٍْ یَقْنُتُ بَعْدَ الرُّکُوعِ وَ یَجْلِسُ وَ یَتَشَهَّدُ وَ یُسَلِّمُ ثُمَّ یُصَلِّی رَکْعَتَیْنِ جَالِساً وَ لَا یُصَلِّی بَعْدَ ذَلِکَ صَلَاهًًْ حَتَّی یَطْلُعَ الْفَجْرُ فَیُصَلِّی رَکْعَتَیِ الْفَجْر.
امام صادق (علیه السلام)- شفع، دو رکعت و وتر یک رکعت است که در آن قنوت خوانده می شود. در دو رکعت سلام نماز را می گوید و اگر خواست امر و نهی می کند و برای رفع نیازهایش حرف می زند و برای رفع نیازهایش دست به کار می شود یعنی بین نماز شفع و وتر فاصله است و سرهم نیست. سپس یک رکعت نماز وتر می خواند و بعد از رکوع قنوت می گیرد و می نشیند و تشهّد می خواند و سلام می گوید و سپس دو رکعت نشسته نماز می خواند و بعد از آن تا طلوع فجر نماز نمی خواند تا اینکه فجر طلوع کند، پس دو رکعت فجر را می خواند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ الصَّلَاهًُْ فَمِنْهَا شَفْعٌ وَ مِنْهَا وَتْرٌ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- الشَّفْعُ وَ الْوَتْرُ نماز هستند. یکی نماز شفع و دیگری نماز وتر.
الصّادق (علیه السلام)- الشَّفْعُ یَوْمُ النَّحْروَ الْوَتْرُ عَرَفَهًْ.
امام صادق (علیه السلام)- الشَّفْعُ، عید قربان است و الْوَتْرُ، روز عرفه است.
الصّادقین (علیها السلام)- أَنَّ الشَّفْعَ یَوْمُ التَّرْوِیَهًِْ وَ الْوَتْرَ یَوْمُ عَرَفَهًْ.
امام باقر و امام صادق (علیها السلام)- الشَّفْعُ، روز ترویه است و الْوَتْرُ روز عرفه است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- الشَّفْعُ الخَلقُ لِأَنَّهُ قَالَ وَ خَلَقْناکُمْ أَزْواجاوَ الْوَتْرُ الله تَعَالَی.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- الشَّفْعُ؛ مخلوقات هستند زیرا خداوند فرمود: و شما را به‌صورت زوج‌ها آفریدیم!. (نبأ/۸) و الْوَتْرُ (یکتا) خداوند است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- الْوَتْرُ آدَمُ (علیه السلام) شُفِعَ بزَوْجَتِه.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- الْوَتْرُ آدم (علیه السلام) و الشَّفْعُ همسرش حوّا (سلام الله علیها) است.
آیه وَ اللَّيْلِ إِذا يَسْرِ [4]
و به شب، هنگامي‌كه [به‌سوي روشنايي روز] حركت مي‌كند [كه پروردگارت در كمين ستمكاران است]!
علیّبنابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ اللَّیْلِ إِذا یَسْرِ قَالَ هِیَ لَیْلَهًُْ جَمْعٍ.
علیّبنابراهیم (رحمة الله علیه)- وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ، منظور، شب جمع است.