آیه ۹۸ - سوره صافات

آیه فَأَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَسْفَلِينَ [98]

آن‌ها براى نابودى ابراهيم توطئه‌اى كردند، ولى ما آنان را پست و مغلوب‌ساختيم.

۱
(صافات/ ۹۸)

الصّادق ( ان إِبْرَاهِیمَ (لَمَّا کَسَرَ أَصْنَامَ نُمْرُودَ أَمَرَ بِهِ نُمْرُودُ فَأُوثِقَ وَ عَمِلَ لَهُ حَیْراً وَ جَمَعَ لَهُ فِیهِ الْحَطَبَ وَ أَلْهَبَ فِیهِ النَّارَ ثُمَّ قَذَفَ إِبْرَاهِیمَ (فِی النَّارِ لِتُحْرِقَهُ ثُمَّ اعْتَزَلُوهَا حَتَّی خَمَدَتِ النَّارُ ثُمَّ أَشْرَفُوا عَلَی الْحَیْرِ فَإِذَا هُمْ بِإِبْرَاهِیمَ (سَلِیماً مُطْلَقاً مِنْ وَثَاقِهِ فَأُخْبِرَ نُمْرُودُ خَبَرَهُ فَأَمَرَهُمْ أَنْ یَنْفُوا إِبْرَاهِیمَ (مِنْ بِلَادِهِ وَ أَنْ یَمْنَعُوهُ مِنَ الْخُرُوجِ بِمَاشِیَتِهِ وَ مَالِهِ فَحَاجَّهُمْ إِبْرَاهِیمُ (عِنْدَ ذَلِکَ فَقَالَ إِنْ أَخَذْتُمْ مَاشِیَتِی وَ مَالِی فَإِنَّ حَقِّی عَلَیْکُمْ أَنْ تَرُدُّوا عَلَیَّ مَا ذَهَبَ مِنْ عُمُرِی فِی بِلَادِکُمْ وَ اخْتَصَمُوا إِلَی قَاضِی نُمْرُودَ فَقَضَی عَلَی إِبْرَاهِیمَ (أَنْ یُسَلِّمَ إِلَیْهِمْ جَمِیعَ مَا أَصَابَ فِی بِلَادِهِمْ وَ قَضَی عَلَی أَصْحَابِ نُمْرُودَ أَنْ یَرُدُّوا عَلَی إِبْرَاهِیمَ (مَا ذَهَبَ مِنْ عُمُرِهِ فِی بِلَادِهِمْ فَأُخْبِرَ بِذَلِکَ نُمْرُودُ فَأَمَرَهُمْ أَنْ یُخَلُّوا سَبِیلَهُ وَ سَبِیلَ مَاشِیَتِهِ وَ مَالِهِ وَ أَنْ یُخْرِجُوهُ وَ قَالَ إِنَّهُ إِنْ بَقِیَ فِی بِلَادِکُمْ أَفْسَدَ دِینَکُمْ وَ أَضَرَّ بِآلِهَتِکُم.

امام صادق ( چون ابراهیم (بتهای نمرود را شکست، به فرمان نمرود او را در بند کشیدند و پرچینی انباشته از هیزم ساختند و در آن، آتش افروختند و ابراهیم (را در آن انداختند تا بسوزد. وقتی نمرودیان از آنجا دور شدند، آتش فرو نشست. آن‌ها از بلندی، سوی پرچین نگریستند، امّا ابراهیم (را در آتش، تندرست و رها از بند یافتند. چون این خبر به نمرود رسید، فرمان داد تا ابراهیم (را از آن بلاد بیرون کنند و نگذارند مال و رمهاش را همراه خود ببرد. آنگاه ابراهیم (نزدشان حجّت آورد و فرمود: اگر مال و رمه‌ی مرا بگیرید، باید عمری را که در سرزمینتان گذراندهام، به من بازگردانید. آن‌ها نزد قاضی نمرود دادخواهی کردند. قاضی حکم کرد تا ابراهیم (همه‌ی آنچه را در سرزمین آن‌ها به دست آورده، به ایشان بسپارد و یاران نمرود نیز همه‌ی عمری را که او در سرزمین آن‌ها گذرانده، به وی بازگردانند. چون نمرود خبردار شد، دستور داد تا راه را بر او و مال و رمهاش بازگذارند و از آنجا بیرونش کنند و گفت: «اگر این مرد در سرزمین شما بماند، آئین شما را تباه می‌کند و به خدایانتان آسیب میرساند».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۶۵۲
الکافی، ج۸، ص۳۷۰/ نورالثقلین
بیشتر